Nieuw-Apostolische Kerk

“ In het begin schiep God de hemel en de aarde. De aarde was woest en doods, duisternis lag over de oervloed, en over het water zweefde Gods geest. God zei: “Laat er licht zijn,” en er was licht. God zag dat het licht goed was, en hij scheidde het licht van de duisternis; het licht noemde Hij dag, de duisternis noemde Hij nacht.”

Het verhaal over de schepping van de aarde: daarmee begint de bijbel. Op de omslag van de bijbel staat dit citaat in blinddruk. (De nieuwe bijbelvertaling, recent uitgebracht door het Nederlands-Vlaams Bijbelgenootschap (NVB) in 2021.) Zie vooral ook de achterkant van deze bijbel.

De schepping laat de woeste en doodse chaos achter zich en leidt tot een paradijs. Het is de start van  alle leven en van "de mens" in volledige balans met de omgeving en de Schepper. En dan gebeurt het: in de Hof van Eden wordt het verbod van God door Eva en vervolgens ook door Adam overtreden door te eten van de “boom van de kennis van goed en kwaad”. Dit is de zondeval gaan heten. Het is een kantelpunt. In het paradijs ontstond zo de “erfzonde” en daarmee ook de verwijdering tussen God de Schepper en “de mens” die Hij schiep. Het was er de oorzaak van dat zonde en dood inherent aan het menselijk bestaan werden. Lijden en sterfelijkheid horen sindsdien bij “de mens”.

Zo stelde Albert Einstein in een correspondentie met Siegfried Freud ooit de vraag: waarom oorlog?  Ook vandaag de dag is dit een indringende vraag. Kort samengevat was de visie van Freud: de neiging tot het kwaad is een overheersende kracht en sterker dan de constructieve levensdrift, de andere kracht in ieder mens en die juist tot het goede neigt. De conclusie is dat we dan uiteindelijk uitkomen op het punt waar de cirkel zich weer sluit en waar alles ooit begon: waar het doods en levenloos is. Tot zover Freud.  Maar is er een ander perspectief?

Christenen zien in Jezus de lang verwachte door God gezonden Messias, de bevrijder. Niet een leider die vrede en voorspoed brengt in de wereld waarin wij (persoonlijk) leven, maar die de vrede terugbrengt, die in het paradijs verloren ging. In Johannes 14 vers 27 staat deze boodschap verwoord: “Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef Ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan. Maak je niet ongerust en verlies de moed niet.”

Op Goede Vrijdag gedenken wij de kruisiging en de dood van Jezus. Het lijdensverhaal uit het Matteüs-evangelie is door Johann Sebastian Bach muzikaal indrukwekkend weergegeven in zijn "Matthäus-Passion". Daarentegen vieren wij met Pasen Zijn opstanding uit die dood:  Zijn weg op aarde stopte niet op Golgotha. Omdat Jezus aan het kruis alle schuld op Zich nam is er vergeving van zonden mogelijk. De erfzonde is niet weg uit ons leven, maar Jezus overwon zo "het Kwaad". De dood is daardoor geen eindpunt meer en dat is de betekenis van Pasen: de band tussen God de Schepper en de mens is hersteld! 

Het ene raadsel volgt op het andere: Jezus kon opstaan uit de dood, God rekent ons onze fouten niet aan en vergeeft ons die. Ze staan niet meer tussen ons in. Hoe dat kan? Dat is het wonder van Pasen: de Schepper en de mens, zij zijn weer met elkaar verbonden en treffen elkaar bij de bron. Het kwaad wint niet: het wonder waarin wij geloven mogen en de boodschap van Pasen. 

De schrijver Phil Bosmans laat misschien iets zien van dat wonder, van het onverklaarbare:

“Duisternis kun je met duisternis niet bestrijden. Alleen het licht kan dat. Haat kun je met haat niet bestrijden, alleen de liefde kan dat.”

PS: Click op de tekst van dit artikel indien niet meerdere foto’s onderaan zichtbaar zijn.