Zo spreekt de Heer die ons geschapen heeft:
wat durft dat volk Mij nog te vragen.
Dat volk dat vast, maar toch in tweedracht leeft,
wat durft dat volk Mij nog te vragen.
Die in zak en as gezeten
twistend mijn gebod vergeten,
denkt gij, dat Ik om dat vasten geef?
Mijn volk, wat durft gij Mij te vragen.
Zo spreekt de God die alles weet en ziet:
Ik durf uw vasten niet vertrouwen.
Als gij de zwervers niet uw woning biedt
durf Ik uw vasten niet vertrouwen.
Schenk uw brood aan de geboeiden
schenk uw troost aan de vermoeiden.
Anders hoor Ik naar uw smeken niet,
en durf uw vasten niet vertrouwen.
Lied 537 uit Liedboek
Daniëlle Geleijns, Almelo
---------------------
Wilt u gedurende de veertigdagentijd dagelijks een overdenking in uw mailbox ontvangen, klik dan HIER of kijk voor een weekcompilatie elk weekend op het Instagram account van Jong NAK.
© Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland